Dżihad w Europie (2/3)

Wraz z drugą wojną w Iraku rozpoczyna się nowy okres. Islamiści postępują według klasycznego schematu: gdy tylko wracają z frontu dżihadu za granicą, kierują broń przeciwko społeczeństwom, z których pochodzą. Dżihad w Iraku i Afganistanie, będący następstwem "wojny z terroryzmem", zastępuje kryzysy w Bośni i Algierii z poprzedniej dekady. Rozwijają się tu nowe teorie dżihadu, zgodnie z którymi Europa jest słabym punktem zachodniego świata, który musi zostać rzucony na kolana. Na starym kontynencie nowa faza dżihadyzmu rozpoczyna się wraz z atakami w Madrycie i Londynie, zabójstwem Theo van Gogha i kontrowersjami wokół karykatur w Danii.

Po początkowej ekspansji, w 2010 roku siatki Al-Kaidy wycofały się tak daleko na różnych frontach, że wielu obserwatorów uważa, że widzą koniec globalnego dżihadu. Islamskie Państwo w Iraku, lokalna odnoga Al-Kaidy i prekursor IS, schodzi do podziemia. W 2012 r. seria zamachów dokonanych przez Mohameda Meraha w samym środku francuskiej kampanii prezydenckiej została uznana za bezsensowny, odosobniony akt szaleńca. Ataki te były jednak wynikiem procesów, które rozpoczęły się ponad dziesięć lat wcześniej. Odbiją się one echem w środowiskach islamistycznych w całej Europie. Jednocześnie kryzys w Syrii nasila się w następstwie masowych powstań w świecie arabskim. Kraj ten stanie się punktem zbornym dla nowych nurtów globalnego i europejskiego dżihadyzmu...