Iran : au cœur de la Révolution

Iran: At the Heart of the Revolution

Iran: Die Revolution im Namen Gottes

Irán: en el corazón de la revolución

Iran, nel cuore della Rivoluzione

W sercu irańskiej rewolucji

W 1979 roku fotograf Reza Deghati i jego brat Manoocher sfotografowali irańską rewolucję. Dla ARTE wyszukali i skomentowali 40 zdjęć zrobionych we wczesnych latach młodej rewolucji. Ich kraj przeżywał historyczne chwile. Radykalny islam przejmował władzę i świat już nigdy nie będzie taki sam.

collection_content

collection_videos

Teheran. 1979 roku. Po rewolucji irańskiej fotograf Reza Deghati przez wiele miesięcy przyglądał się, jak czarne czadory napadają na miasta i wsie. W sklepach i na bazar zaczął pojawiać się tylko jeden model ubrania - czador - i w jednym tylko czarnym kolorze. Można było odnieść wrażenie, że ludzie nieświadomie zgodzili się na żałobę.

Teheran. 1979. Po rewolucji irańskiej czarne czadory najechały miasta.

Nieskończony odcień czerni

Teheran 1980 roku. Ajatollah Chomeini po 15 latach na wygnaniu wraca do kraju. Kiedy jego samolot wzbił się w przestworza, zapytano go, co czuje. „Nic” odpowiedział. - Tego dnia zrozumiałem, że ołowiane chmury zawisną nad marzeniami o sprawiedliwości i wolności dla mojego narodu i kraju - powiedział irańsko-francuski fotograf Reza Deghati.

Teheran. 1980. Po 15 latach na wygnaniu, kiedy zapytano Chomeiniego, co czuje, odpowiedział: „Nic”.

Teheran 1980 roku. Jak opowiedzieć o dzieciach na wojnie? Od początku rewolucji mułłom zależało na tym, by wciągać dzieci w swoje szeregi. Tamtego dnia na placu centralnym w Teheranie odbywała się duża manifestacja mająca zachęcić ludzi do wyjazdu na front. "Gdy spojrzałem na tę grupkę dzieci przebranych za żołnierzy, z instruktorem, który zachęcał je do wykrzykiwania i śpiewania pieśni dla męczenników, zobaczyłem ulatujące z nich dzieciństwo.” mówi fotograf Reza Deghati.

"Gdy spojrzałem na tę grupkę dzieci przebranych za żołnierzy, zobaczyłem ulatujące z nich dzieciństwo.” mówi fotograf Reza Deghati.

Skradzione dzieciństwo

Kurdystan 1980 roku. Kurdowie wzięli udział w walce z dyktaturą szacha, a także w rewolucji. Kiedy przybył Chomeini, nazwano ich „synami szatana”, a armia nieustannie bombardowała ich miasta i wsie. Aresztowany fotograf Reza Deghati potajemnie uchwycił obraz człowieka z zawiązanymi oczami, czekającego na rychłą egzekucję, podobnie jak dziesiątki innych.

Aresztowany fotograf Reza Deghati potajemnie uchwycił obraz człowieka z zawiązanymi oczami, czekającego na rychłą egzekucję

Egzekucja

Kurdystan, Mahabad, 1980 roku. Gwardia Rewolucyjna podpaliła dziesiątki wiosek w Kurdystanie i rozlała krew, chcąc stłumić wszelkie oznaki rewolucji. Przed szpitalem miejskim było kilku fotografów. Kostnica była pełna. Mężczyzna niósł na rękach swoje dziecko, które zostało zranione w oko przez odłamek pocisku wystrzelonego w ich dom. Powiedział fotografom: "Patrzcie. Zróbcie zdjęcia. Pokażcie niesprawiedliwość, która nas dotyka".

Mężczyzna niesie w ramionach swojego zranionego syna: „Pokażcie światu niesprawiedliwość, która nas dotyka".

Sprawiedliwość

Kurdystan, miasto Bane, 1980 rok. W oblężonym mieście fotograf Reza Deghati pił herbatę ze starszym mężczyzną i jego wnukami, Pejmanem i Lejlą. Gdy od nich wyszedł, w ich dom trafił pocisk. Pamięta tylko ogień i krew i matkę krzyczącą z rozpaczy, bo artyleria reżimu mułłów właśnie odebrała jej Pejmana i Lejlę. Tego nie da się zapomnieć.

Kurdystan, miasto Bane. Rozpacz matki, na której oczach właśnie zginęły dzieci.

Krzyk rozpaczy

Iran, 1981 roku. Kiedy wydarzenia zmusiły fotografa Reze Deghatiego do opuszczenia swojego kraju, Iran stał się wielkim cmentarzem pośrodku ziemi, gdzie wśród grobów wędrowały tylko cienie.

W 1981 roku Iran stał się wielkim cmentarzem pośrodku ziemi, gdzie wśród grobów wędrowały tylko cienie.

Cmentarz świata

Paryż, 1983 roku. Pewnego deszczowego listopadowego dnia na cmentarzu Père-Lachaise utworzyła się długa procesja irańskich wygnańców. Towarzyszyła ona Sa'ediemu, irańskiemu myślicielowi i pisarzowi, który również został zmuszony przez Chomeiniego do ucieczki z Iranu. Zginąwszy na wygnaniu, musiał spocząć w obcej ziemi, która nie była jego.

Paryż. 1983. Pierwszy pochówek Irańczyka wygnanego za granicę.

Wygnanie

Iran, Teheran, Ambasada USA w 1979 roku. Po tym, jak islamscy studenci wzięli za zakładników 52 amerykańskich dyplomatów, odbyła się konferencja prasowa. Bardzo dumni z siebie studenci pokazywali zdjęcia mężczyzn i kobiet z zasłoniętymi oczami, co kontrastowało z żelaznym spojrzeniem patrzącego z plakatu Chomeiniego. Reza Deghati jako jeden z niewielu fotografów był świadkiem tej chwili, dlatego "Newsweek", nazwał go mnie "53. zakładnikiem". Ci sami studenci, którzy wzięli wtedy zakładników, dziś, 40 lat później, są ministrami, parlamentarzystami, wiceprezydentami republiki. Nadal przetrzymują zakładników, ale tym razem jest to cały naród - naród irański.

Teheran. 1979. Islamscy studenci wzięli jako zakładników 52 amerykańskich dyplomatów.

Zakładnicy ambasady USA

Teheran, Amerykańska ambasada, rok 1980. Po wzięciu zakładników w ambasadzie USA zjawiły się wszystkie światowe media. Na zdjęciu Chomeini wydaje się obecny na scenie. To jednak tylko jego naturalnych rozmiarów zdjęcie. Linie mikrofonu stwarzają iluzję jego obecności. Ta iluzja odzwierciedla wszechobecność portretów Chomeiniego w całym kraju.

Teheran, Amerykańska ambasada, rok 1980. Na zdjęciu Chomeini wydaje się obecny na scenie. To jednak tylko jego naturalnych rozmiarów zdjęcie. 

Chomeini: wszechobecność przywódcy

Teheran, Amerykańska ambasada, 1980 rok. Podczas wzięcia amerykańskich zakładników, przed ambasadą stanęła instalacja artystyczna przedstawiająca Amerykę „manipulującą” światem jak marionetkami. Jednak z perspektywy zdjęcia to studentki w czadorach wyglądają jak czarne marionetki, Czy studenci nie byli w istocie marionetkami w rękach mułłów?

Czy studenci nie byli w istocie marionetkami w rękach mułłów?

Marionetki Historii

Iran, Teheran, Ambasada USA, 1979 rok. W czasie wzięcia zakładników na ambasadzie USA skupiała się uwaga całego świata. Studenci islamscy nie wahali się wtedy palić flag USA i portretów amerykańskiego prezydenta. Dla narodu amerykańskiego flaga jest prawdziwym symbolem. Studenci o tym wiedzieli, więc palili flagi USA na oczach kamer - był to pewien sposób, by trafić do mediów i propagować nastroje antyamerykańskie i antyzachodnie. Stopniowo spowodowało to, że cały naród amerykański obrócił się przeciwko Iranowi i władzy islamistów.

Iran, Teheran, Ambasada USA, 1979 rok. Studenci islamscy palą flagi USA i portrety amerykańskiego prezydenta. Spowodowało to, że cały naród amerykański obrócił się przeciwko Iranowi i władzy islamistów.

The Show must go on

Iran, Teheran, 11 lutego 1980 roku. Pierwsza rocznica rewolucji. Panowała ogólna histeria. Z rozgrzanych ciał na deszczu buchały obłoki pary. To zdjęcie zapowiada przyszłe wydarzenia w Iranie. Wojskowi, cywile - szli każdy w różnych kierunkach, ale przeciwko sobie. Prawdziwe oblicze rewolucji.

Teheran. 1980. Obraz rewolucji: rozwścieczony tłum biegnący każdy w innym kierunku.

Mgła i chaos

Iran, Teheran, Pałac w dzielnicy Niavaran, 1979 rok. Kilka miesięcy po objęciu władzy przez mułłów zorganizowali oni konferencję prasową w pałacu, w którym niegdyś mieszkał szach z rodziną. Fotograf Reza Deghati wszedł do biura szacha, uchwycić to, co zostało po nim na jego biurku.Mułła wszedł do biura, zasiadł w fotelu zwykle zajmowanym przez szacha Iranu, oparł ręce ma podłokietnikach i powiedział: "Przejmujemy ten tron".

Iran, Teheran, Pałac w dzielnicy Niavaran, 1979 rok. Fotograf Reza Deghati wszedł do biura szacha, uchwycić to, co zostało po nim na jego biurku.

Zakurzona monarchia

Ahmadabad, Iran, 1980 r. Reżim nowej Republiki Islamskiej postanowił wbrew wszystkiemu uczcić rocznicę śmierci Mossadegha, symbolu walki o demokrację. Przyglądamy się fotografii miejsca, w którym został pochowany.

Ahmadabad, Iran, 1980 r. Reżim nowej Republiki Islamskiej postanowił uczcić rocznicę śmierci Mossadegha, symbolu walki o demokrację. 

W jego imieniu

Kom, Iran, 1979 r. Częścią obchodów Aszury, najważniejszego święta szyickiego, jest samobiczowanie i tarzanie się w błocie. Czy zdeformowana twarz tego mężczyzny zwiastowała potworny reżim, który zrodził?

Kom, Iran, 1979 r. Cześcią obchodów Aszury, najważniejszego święta szyickiego, jest samobiczowanie i tarzanie się w błocie. 

Potwór z błota

Iran, Awhaz, 1981 r. W wojnie Iranu z Irakiem, która była jedną z ostatnich wojen pozycyjnych, zginęło lub zostało rannych kilka milionów osób. Poznajemy historię rannego, który przez chęć ratowania ręki został wygnany z kraju. Bezpowrotnie.

Historia rannego w wojnie Iranu z Irakiem, który przez chęć ratowania ręki został wygnany z kraju. Bezpowrotnie.

Obrażenia wojenne

Teheran, marzec 1979 r. Na drodze referendum Irańczycy i Iranki opowiedzieli się za powstaniem nowej republiki islamskiej. Zorganizowano pierwsze wybory. Z tej okazji w domu Chomeiniego urządzono lokal wyborczy. To tam zrobiono zdjęcie pocałunku w dłoń, który przeszedł do historii irańskiej rewolucji.

Podczas wyborów w Iranie w 1979 r. zrobiono zdjęcie pocałunku w dłoń, który przeszedł do historii irańskiej rewolucji.

Pocałunek w rękę

Teheran, marzec 1979 r. W dniu referendum, którego wynik doprowadził do przekształcenia Iranu z monarchii konstytucyjnej w republikę islamską, jesteśmy w lokalu wyborczym Ruhollaha Chomeiniego. Spotykamy jego syna, który pokazuje nam dowód osobisty ojca. Poznajemy historię przywódcy, który zrealizował w Iranie zupełnie oryginalną koncepcję demokracji religijnej.

Hhistoria Ruhollaha Chomejniego - przywódcy, który zrealizował w Iranie zupełnie oryginalną koncepcję demokracji religijnej.

Kim był Ruhollah Chomeini?

Wszystkie wideo

collection_subcollection

W 1979 roku fotograf Reza Deghati i jego brat Manoocher sfotografowali irańską rewolucję. Dla ARTE wyszukali i skomentowali 40 swoich zdjęć.