"Affectif anonyme" - Di Angéla Nichon

Emotionally Dependent Anonymous by Angéla Nichon

Affectif anonyme

"Emocjonalne uzależnienie" Angéla Nichon

"Affectif anonyme", de Angéla Nichon

AffektivAnonym

Alexandre nieustannie potrzebuje kontaktu z innymi: budowane przez niego relacje służą wypełnieniu wewnętrznej pustki, nawet jeśli kończy się to dla niego emocjonalnym uzależnieniem. Świadomy swoich emocji, za wszelką cenę stara się odzyskać autonomię i wewnętrzny spokój. Czy przeprowadzka w nowe miejsce pomoże mu rozwiązać problem?

program_content

Konkurs dla reżyserek krótkich filmów dokumentalnych

Konkurs dla reżyserek

Emocjonalnie zależny Alexandre próbuje zerwać z nałogiem niezaspokojonego pragnienia miłości.

program_playNext

Anaëlle pracuje w ośrodku dla osób ubiegających się o azyl. 24-latka sama zarządza aktami 35 mężczyzn, którzy mają nadzieję na otrzymanie statusu uchodźcy. Dla nich „Ana” jest punktem odniesienia w sprawach administracyjnych, medycznych czy logistycznych. Jednak przede wszystkim, to ona wysłuchuje historii migrantów przez egzaminem OFPRA, francuskiego organu odpowiedzialnego za przyjęcie (lub nie) ich podania o azyl.

Ośrodek dla osób ubiegających się o azyl. Podczas rozpatrywania wniosku o azyl migranci całą nadzieję pokładają w Anie.

"Ana" Séraphine Charpentier-Andre

41-letnia Tiffany, bizneswoman, po kilku latach spędzonych za granicą wraca do Paryża i postanawia samodzielnie mieć dziecko. Ucieka się do medycznie wspomaganej prokreacji za granicą, ponieważ Francja nie zezwala na in vitro dla samotnych kobiet.

Samotna 41-letnia Tiffany postanawia mieć własne dziecko.

"Bańka" Jessica Bros

Teheran, 2021 rok. Tutejsi narkomani uczestniczą w spotkaniach grup wsparcia. Dzień po dniu uczą się werbalizacji swoich nałogów, szukają odwagi, by opowiedzieć swoją historię i dokładnie zapamiętać moment, w którym podjęli decyzję o oderwaniu się od narkotyków. 

Teheran, 2021. Narkomani biorą udział w terapii grupowej.

„Padał śnieg, mężczyzna mył się w rzece” Marzieh Namini

Gujana Francuska, na granicy z Brazylią. Ka'i, czy też „Sabelle”, to młoda kobieta z plemienia Wayãpi. W filmie widać, jak pracuje między lasem, wsią i rzeką, przynosząc zbiory i przetwarzając maniok. Jej ruchy rąk są w równym stopniu dowodem rutyny i wysiłku. Jej dzieci są zawsze w pobliżu i czasami przerywają zabawę, aby pomóc mamie w pracy.

Wspomnienia z dzieciństwa, frustracje i mity zdradzają trudną drogę tej Francuzki o indiańskich korzeniach.

"Iye Ka'i" Olivia Braconnier

80-letnia matka reżyserki cierpi na wiele schorzeń, jednak nadal jest w pełni władz umysłowych. Pewnego dnia powiedziała swoim córkom, że chce umrzeć - zdecydowała się na współpracę ze szwajcarską organizacją zajmującą się eutanazją czy też tak zwanym "wspomaganym samobójstwem". Prosi córki, aby towarzyszyły jej w ostatniej podróży.

Kobieta prosi córki, aby towarzyszyły jej w szwajcarskiej klinice wspomaganego samobójstwa.

„Dzień i godzina” Catherine Pamart

Historia L., podobnie jak wielu innych niepełnoletnich Francuzek, to przerażające tabu. W wieku 15 lat L. jest w pełnym okresie dojrzewania. Jej matka proponuje, by dla odbudowania wspólnych więzi pojechała z nią na wakacje do jej kraju pochodzenia. Tam ogłasza córce, że nie może wrócić do Francji i zostawia ją samą za granicą.

15-letnia L. jest w trakcie dojrzewania, a jej matka obmyśla plan, jak nad nią zapanować.

„Zapach Francji” Eve-Chems De Brouwer

„Gdybym miała wybór, na pewno nie zrobiłabym tego ponownie”. Czy można głęboko kochać swoje dziecko, a jednocześnie żałować tego, że zostało się matką? Nie chcieć pełnić narzuconej kobietom przez społeczeństwo roli matki? 36-letnia Julie mieszka w Bordeaux ze swoją dziesięcioletnią córką i mężem Matthieu. Macierzyństwo nie było wyborem, ale z góry ustaloną ścieżką, którą należy podążać, aby osiągnąć status kobiety. Chociaż kocha swoją córkę i pragnie jej szczęścia, prawda jest taka, że ​​żałuje, że została mamą.

Macierzyństwo nie jest dla Julie, która opłakuje życie, które prowadziła wcześniej.

"Matkowstręt" Lolita Rive

W squacie, w którym mieszka, Irina opowiada fragmenty swojego życia. Relacjonuje, w jaki sposób znalazła się na ulicy. Przede wszystkim jednak zaprasza widzów do opuszczonego domu, w którym mieszka wraz z Martym, miłością swojego życia. Film otrzymał nagrodę ex-aequo jury konkursu reżyserek.

Irina i Marty zapraszają do zajmowanego przez siebie squatu. Nagroda ex-aequo jury konkursu reżyserek.

"Nobody Owns Me" Anouk Meissner

James zarabiał na życie, tworząc i występując w filmach porno razem ze swoją dziewczyną. Kiedy ta go opuszcza, James nagle traci i związek i pracę.

James zarabiał na życie, występując w filmach porno razem ze swoją dziewczyną. Kiedy ta go opuszcza, James nagle traci i związek i pracę.

"Oh Boy" Cannelle Favier-Benito i Alice Tubert

W życiu zdarzają się chwile, kiedy życie wymyka nam się spod kontroli. W takich chwilach, aby żyć, trzeba podejmować właściwe decyzje. Jednak wybór zawsze łączy się z poświęceniem. 46-letnia Valérie przeszła jedną z tych burz. Jej wybór pozostawił bliznę i pustkę, ale spowodował też wielką przemianę.

Valérie opowiada, jak ważna była dla niej walka o pozostanie kobietą.

"Miłość ciała i duszy" Lilia Lerondeau

Vanves, kilka kilometrów od Paryża. W klasztorze Benedyktynek mieszkają dwadzieścia dwie zakonnice, odłączone od świata zewnętrznego. Ich dni naznaczone są modlitwą, pracą i dźwiękiem dzwonów.

Wśród murów odcinętego od świata klasztoru Benedyktynek.

"Siostry" Lorraine David i Lola Pidoux

"Zmarła moja mama. Pode mną otchłań. Myślę o niej, myślę o naszej trudnej relacji. Codziennie, po milion razy. Stąd ten film „Un essai sur nous deux” („Kilka słów o nas”). Stworzony ze skromnych archiwów rodzinnych, jakimi dysponowałam, krótkich urywków filmowych, zdjęć, rysunków. To zapis wspomnień. Próba zatrzymania osoby, która odchodzi. Niezgoda na jej odejście."
(Opis festiwalowy)

"Kilka słów o nas" Marzena Sowa

Urocza i zabawna Elana kończy w tym roku 18 lat. Większość czasu spędza, szkoląc się w ośrodku dla osób z niepełnosprawnością intelektualną i odbywa swój pierwszy staż w ESAT (zakład pracy chronionej dla pracowników niepełnosprawnych). Jedna Elana woli uciekać od codzienności w akrobatykę powietrzną.

Życie 18-letniej Elany z niepełnosprawnością intelektualną. Wyróżniony ex aequo w konkursie nagrodą jury.

"Elana" Erika Haglund

„Nikt nie był w więzieniu częściej niż matka. Nikt nie trzyma chaty bardziej niż siostra. Kto opowie nasze historie, te o dziewczynach z blokowisk? ”. Meryem-Bahia Arfaoui wydobywa na światło dzienne zapomniane dzielnice na obrzeżach miast, stawiając na pierwszym planie te, które na co dzień rozświetlają blokowiska swoją siłą charakteru i wolą przetrwania. Zwycięzca konkursu dla reżyserek krótkometrażowych filmów dokumentalnych.

"Wspaniałe" Meryem-Bahia Arfaoui

Madame C była krawcową specjalizująca się w kamizelkach i marynarkach. Całe życie pracowała jako krawcowa. Szyła również dla swojej rodziny na święta, chrzty i wesela. Uszyła wszystkie garnitury męża, łącznie z ostatnim, w którym został pochowany.

Przez całe życie Madame C szyła garnitury na miarę...

"Madame C" Elise Sintot

Mała Rawa od dwóch lat mieszka w obozie dla uchodźców syryjskich na północnej granicy Libanu. Dorastała z rodzeństwem w obozie, który jest dla niej jak ogromny plac zabaw, i nie chce z niego wyjeżdżać. Jej matka Rateebah robi wszystko, aby jej dzieci nie zostały całkowicie odłączone od świata zewnętrznego.

W Libanie dzieci syryjskich uchodźców postrzegają swój obóz jako gigantyczny plac zabaw.

"Rawa" Camille Toulmé

„Proszę jej nie pozwolić wynosić śmieci, bo ucieknie” – radzą agencje zatrudnienia, do których dzwonią zamożne klientki szukające służących. Do pracy w Bejrucie przylatują całe zastępy młodych kobiet z Afryki i z Azji. Marzą o nowym lepszym życiu za granicą, godnej pensji i dobrej pracy. Jednak dla większości sytuacja na miejscu okazuje się koszmarem. Reportaż.

„Proszę jej nie pozwolić wynosić śmieci, bo ucieknie” – radzą agencje zatrudnienia, do których dzwonią zamożne klientki szukające służących.

"Miasto innych" Di Roser Corella

Reżyserka z Kolonii Stefanie Gartmann opowiada w poetyckich obrazach historię życia garbarki z Islandii. Udaje jej się stworzyć film, który jest czymś więcej niż tylko portretem. Film skłania do refleksji nad własnym wyobcowanym i uciekającym życiem. To jedna z pięciu najlepszych prac niemieckich w konkursie krótkometrażowych filmów dokumentalnych.

Film, który skłania do refleksji nad własnym wyobcowanym i uciekającym życiem.

"To Life" Stefanie Gartmann

Trzy poruszające historie z Japonii, Burkina Faso i Francji opowiadają o losie, jaki może spotkać kobiety tylko dlatego, że urodziły się kobietami. Opowiadają o mężczyznach molestujących nastolatki w tokijskim metrze, przymusowych małżeństwach w Wagadugu i przemocy domowej w Paryżu.

Jaki los może spotkać kobiety tylko dlatego, że urodziły się kobietami?

"Being Born a Girl" Elena Horn

program_recommendations

Kicz, czy niezrozumiały geniusz? Włoskie disco lat 80. to historia światowego sukcesu, który wyrósł pod ogniem ostrzejszej niż kiedykolwiek krytyki, przyzwyczajonej przez poprzednie dekady do autorskiej i politycznie zaangażowanej muzyki. "Wszystko, co trzeba, to dwie nuty, syntezator i gotowe": tak kiedyś ludzie odtwarzali to, co 40 lat później niektórzy uznaliby za sprytny modus operandi wynalazku ikony nagrywania.  Jak Sabrina Salerno czy duet Righeira podbili branżę i parkiety takimi hitami jak "Boys" czy "Let's go to the beach"? Odpowiedź w tym dokumencie.

Brzmienie lat 80.

Ścieżka dźwiękowa do lat 80-tych: tandeta czy innowacja? Eksperci, świadkowie i muzycy przyglądają się złotej erze Italo Disco.

Italo Disco

Uprzejmość w Japonii to mechanika ciała mierzona z dokładnością co do milimetra: ukłon o nachylenia 15 stopni nazywa się "eshaku", 30 stopni to "keirei" a 45 stopni - "saikeirei". Kąt ukłonu wyraża intensywność pozdrowienia, które może być wyrazem szacunku, przywitania, przeprosin, podziękowania, poważania dla przełożonych i starszych. Ten ukłon, zwany "ojigi" to dosłownie "honorowy ceremoniał wyrażający szacunek".

"Ojigi", japońskie savoir-vivre

Uprzejmość w Japonii to mechanika ciała mierzona z dokładnością co do milimetra.

Gacha Gacha (5/9)

Na przełomie lat 50. kilku filmowców zrewolucjonizowało francuskie i światowe kino. To Nowa Fala La Nouvelle Vague: Truffaut, Chabrol, Godard, Rivette, Rohmer & Co. Filmy kręcą szybko, z małymi budżetami, w naturalnej scenografii i w ciągłym ruchu. Ich manifestem jest "Do utraty tchu" Jean-Luca Godarda. Opowiemy wam to wszystko w jednym ujęciu.

La Nouvelle Vague

Na początku lat pięćdziesiątych grupa filmowców zrewolucjonizowała kino francuskie: wśród nich François Truffaut, Jean-Luc Godard, Jacques Rivette, Éric Rohmer, Claude Chabrol i Jean Pierre Melville. Ruch kinematograficzny przejdzie do historii jako „nowa fala”.

Gimnastyka

Wydaje nam się, że Gioconda patrzy nam w oczy i śledzi nas wzrokiem. To iluzja optyczna nazywana efektem Mony Lisy. Tworzy kontakt z osobą ze zdjęcia czy filmu. Jednak… przy Giocondzie to nie działa. Mona Lisa patrzy bowiem lekko w prawo. Dlaczego mówimy więc o efekcie Mony Lisy? I dlaczego od 500 lat myślimy, że wodzi za nami wzrokiem?

Mona Lisa nie patrzy na ciebie

Wydaje nam się, że Gioconda patrzy nam w oczy i śledzi nas wzrokiem. Skąd to złudzenie?

Rower – symbol wolności i szacunku do środowiska. W dzisiejszym odcinku zajeżdżamy do Berlina - nieoficjalnej stolicy rowerów vintage, do Londynu – gdzie rowerowe kafejki proponują również wieczory „speed-dating”, oraz do Holandii - prekursorki rowerowego szaleństwa.

Rower to styl życia

Rower – symbol wolności i szacunku do środowiska. 

Biking Boom

Ponad 10 milionów ludzi na całym świecie przebywa obecnie za kratkami. Najwięcej jest ich w Rosji, Chinach i Stanach Zjednoczonych. W tym ostatnim kraju liczba więźniów gwałtownie rośnie, a nadreprezentacja osób czarnoskórych wskazuje na systemowy rasizm. Gwiazdy popkultury biją na alarm: muzycy tacy jak Jay Z, Denzel Curry i Meek Mill wzywają do reformy sądownictwa.

Co się dzieje w więzieniach?

W Stanach liczba więźniów gwałtownie rośnie, a nadreprezentacja osób czarnoskórych wskazuje na systemowy rasizm.

Tracks

To historia małej drewnianej chatki na Lazurowym Wybrzeżu, ale nie byle jakiej: chatki będącej domkiem letniskowym słynnego architekta Le Corbusier, którą lubił nazywać „zamkiem”. Architekt, urbanista pisarz i malarz zbudował ją w 1951 roku, w tym samym czasie co Promienne Miasto. Rezultatem jest malutki drewniany sześcian, w którym nic nie jest pozostawione przypadkowi.

Chatka Le Corbusiera

To historia małej drewnianej chatki na Lazurowym Wybrzeżu, ale nie byle jakiej: chatki będącej domkiem letniskowym słynnego architekta Le Corbusier, którą lubił nazywać „zamkiem”

Posąg, jaki jest, każdy widzi. Grecki posąg ma trzy cechy: jest piękny, duży i biały. Ach, biały marmur, synonim czystości, ideału i wielkości… Z tym że to wszystko bujda. Greckie posągi nigdy nie były białe. Były polichromowane, czyli w całości malowane. Dziwne, prawda? To nie tajemnica, wiemy to od dawna. Potwierdzają to pisma Platona i Pliniusza Starszego. Polichromię potwierdzono już w XVIII w., znajdując kolor na Partenonie. Dlaczego więc o tym nie wiedziałeś? I czemu nie malujemy posągów jak kiedyś?

Starożytne posągi wcale nie były białe

Posąg, jaki jest, każdy widzi. Grecki posąg ma trzy cechy: jest piękny, duży i biały. Ach, biały marmur, synonim czystości, ideału i wielkości… Z tym że to wszystko bujda.

Wyobraź sobie, że zakończenie roku szkolnego musisz świętować w ruinach swojej szkoły. Albo że odmawia Ci się prawa do istnienia ze względu na Twoją seksualność. Młode pokolenie z Europy Wschodniej nie ma łatwego życia. Jak sobie radzą? Jak widzą przyszłość?

Nowe pokolenie

Wyobraź sobie, że zakończenie roku świętujesz w ruinach szkoły. Albo że skreśla się Ciebie ze względu na seksualność.

Tracks East

Polecamy również

program_bonus

Bonuses and Extracts

program_external

Odkryj więcej

program_categoryMostViewed

Czy wiedzieliście, że średniowiecze leży tylko kilka kilometrów od wybrzeża Normandii? Ustrój panujący na wyspie Sark to feudalna monarchia dziedziczna pod władzą seniora. Nie ma tu samochodów, drzwi domów nie zamyka się na klucz, a towary rolnicze wystawiane są wraz z ceną i skarbonką.

Sark: feudalna nibylandia

Czy wiedzieliście, że średniowiecze leży tylko kilka kilometrów od wybrzeża Normandii?

Crazy borders

Juliusz ma 91 lat i jest królem włóczęgów. Co roku wraz z nadejściem wiosny przenosi się z mieszkania w mieście do własnoręcznie zbudowanej chaty nad brzegiem Jeziora Solińskiego. Tam może wreszcie żyć samowystarczalnie i w zgodzie z naturą, co według niego jest sekretem długowieczności.

Juliusz ma 91 lat i jest królem włóczęgów. Żyje w zgodzie z naturą nad brzegiem Jeziora Solińskiego.  

Karpaty: polscy wagabundzi

Według Europejskiego Lobby Kobiet, w 2017 roku kobiety były 27 razy częściej niż mężczyźni narażone na nękanie w sieci i w mediach społecznościowych. Cyberprzemoc wobec kobiet nie jest nagromadzeniem odosobnionych aktów, ale plagą systemu: rozszerzeniem systematycznej przemocy, której kobiety doświadczały i doświadczają codziennie i od zawsze. Internet tylko zaostrzył zakorzeniony od dawna problem.

Mizoginia w internecie

Cyberprzemoc wobec kobiet nie jest nagromadzeniem odosobnionych aktów, ale plagą systemu: rozszerzeniem systematycznej przemocy, której kobiety doświadczały i doświadczają codziennie i od zawsze.

#Szmata

Alexis Fleming stworzyła w Szkocji hospicjum dla ponad setki zwierząt: kóz, owiec, świń, czy kurczaków. Zapewnia piękną jesień życia tym, których nikt już nie chce. Czterdziestolatka sama jest nieuleczalnie chora. W towarzystwie zwierząt znalazła jednak miejsce pełne życia, w którym śmierć nie jest tematem tabu.

Alexis Fleming stworzyła w Szkocji hospicjum dla ponad setki zwierząt: kóz, owiec, świń, czy kurczaków. 

Szkocja: Przystań dla zwierząt

W odniesieniu do inwazji na Ukrainę ludności rosyjskiej nie wolno używać słowa „wojna”. Oficjalnie, jest to „specjalna operacja wojskowa”. Władze instruują obywateli, by pozostali wierni swojemu przywódcy i armii, której znakiem rozpoznawczym jest niesławne "Z". Jednak pomimo nacisków władzy, wśród Rosjan pojawiają się głosy sprzeciwu: artystów, którzy odmawiają emigracji, demokratów i zwykłych ludzi, którzy czują się niesprawiedliwie ukarani zachodnimi sankcjami i uwięzieni w totalitarnym systemie. Z drugiej strony wciąż jest też wielu zwolenników propagandy państwowej i Kościoła prawosławnego, wrogo nastawionych do Zachodu. Reportaż.

Rosja, podzielony kraj

Wielu Rosjan wierzy w propagandę Putina, jednak nie wszyscy mu ufają.

ARTE Reportage

Alicja Rokicka jest wegańską influencerką. To w Polsce dość nietypowy zawód. Prowadzi znany i wielokrotniewyróżniany blog kulinarny Wegan Nerd (https://www.wegannerd.com/). Od sześciu lat Alicja jeździ po całej Polsce: ze spotkania autorskiego na targi, z talk-show na kurs gotowania. Właśnie w Polsce, której narodowa kuchnia jest wyjątkowo bogata w potrawy mięsne, liczba wegan gwałtownie rośnie.

W Polsce, kraju o głównie mięsnej kuchni, liczba wegan szybko rośnie. Jedną z nich jest 34-letnia Alicja Rokicka, która od dziesięciu lat jest weganką i prowadzi nagradzany wegański blog kulinarny.

Re: Polska wegańska rewolucja

Tramadol jest lekiem przeciwbólowym oficjalnie zaliczanym do „słabych” opioidów. Niektórzy używaja go rekreacyjnie, by przezwyciężyć zmęczenie i zwiększyć wydajność. Jednak wraz z upływem czasu coraz trudniej wyrwać się z tramadolowych szponów. Togo, podobnie jak wiele innych krajów afrykańskich, mierzy się z rosnącym uzależnieniem od leku.

Togo: w szponach Tramadolu

Tramadol jest lekiem przeciwbólowym oficjalnie zaliczanym do „słabych” opioidów. Togo mierzy się z rosnącym uzależnieniem od Tramadolu.

Fati chciała się dostać do Europy. Nie udało się. Zmarnowała mnóstwo czasu i energii. Po kilku miesiącach spędzonych we włoskim obozie dla migrantów postanowiła wrócić do Ghany, gdzie zostały jej dzieci. Przez bliskich jej powrót został odebrany jako haniebna porażka.

Powrót Fati

Fati chciała się dostać do Europy. Nie udało się. Przez bliskich jej powrót został odebrany jako haniebna porażka. 

Generation Africa

Wojna w Ukrainie jeszcze bardziej unaoczniła strategiczny charakter Azji Środkowej. To zróżnicowany i niezrozumiany region, którego kraje rozwijają się w zmiennym tempie i kierują różnymi ambicjami. Jest jednak jedno silne pragnienie, które je łączy: zniknąć z radaru Moskwy.

Azja Centralna: wielkie skrzyżowanie świata

Kraje Azji środkowej łączy jedno pragnienie: zniknąć z radaru Moskwy.

Na Rewersie Mapy

Żyzna Kachetia to pradawny spichlerz Gruzji. Szesnaście lat temu osiadł tu Francuz Jean-Jacques Jacob. Z wykształcenia filozof, w Kachetii zafascynował się dawnymi odmianami pszenicy i tradycją wypiekania chleba. Owocem tej fascynacji jest jego piekarnia w Tbilisi. 

Gruzja: Filozofia pieczenia chleba

Jak francuski filozof zakochał się w chlebie?

Rzemieślnicy dobrego chleba

[Wersja z lektorem] W Sankt-Petersburgu grupa złożona z około 8 tysięcy anonimowych wolontariuszy pomaga ukraińskim uchodźcom, którzy po wybuchu wojny znaleźli się w Rosji. Ci Ukraińcy i Ukrainki w większości przybyli do kraju agresora wbrew swojej woli korytarzami humanitarnymi z Donbasu. Pomoc okazana im przez Rosjan i Rosjanki jest dowodem międzyludzkiej dobroci, która jest odporna na konflikty polityczne.

Rosja: pomoc dla Ukrainy

[Wersja z lektorem] W Sankt-Petersburgu grupa ok. 8 tysięcy anonimowych wolontariuszy pomaga ukraińskim uchodźcom.

Katowice. Miasto, z polsko-niemiecką historią i dziedzictwem socjalizmu, jak żadne inne symbolizuje postindustrialne zmiany. Jednak dziś ważna jest tu kultura, nie węgiel. Industrialna przestrzeń, która została po fabrykach, stała się miejscem realizacji nowych projektów artystycznych. Dziś porozmawiamy o nich z fotografem Bartkiem Barczykiem, malarką Martyną Czech i pianistką Anną Górecką.

Katowice. Miasto, z polsko-niemiecką historią i dziedzictwem socjalizmu, jak żadne inne symbolizuje postindustrialne zmiany. Jednak dziś ważna jest tu kultura, nie węgiel. 

Metropolis: Katowice

Alpinista ekstremalny Jost Kobusch chce zdobyć Mount Everest, najwyższą górę świata (8 848 m n.p.m.). 27-letni Niemiec planuje samotnie dotrzeć na szczyt. Zimą, bez wspomagania tlenowego i nową trasą. Do tej pory nie udało się to nikomu. Tutaj każdy błąd jest śmiertelny. Góra zmusza samotnego wspinacza do ciągłego przekraczania granic. To prawdziwa walka o życie.

Re: Jost Kobusch: na szczycie Everestu

Niemiecki alpinista próbuje zdobyć Mount Everest - samotnie, zimą i bez wspomagania tlenowego. Do tej pory nie udało się to nikomu.

Wchodząc na najwyższy szczyt świata

Miasto podzielone między dwa kraje i linia graniczna przebiegająca pod stopami na chodniku. Baarle leży w Belgii, ale też w Holandii. I to jeszcze nie koniec historii: w jej dalszej części dowiecie się o przemycie krów i sztucznych ogni, musztardzie i makabrycznym trupie.

Baarle: krowy i fajerwerki

Baarle leży w Belgii, ale też w Holandii. Ale jak to się ma do przemytu krów i sztucznych ogni?

Jack White stał się legendą dzięki zespołom, w których śpiewał: The White Stripes i The Raconteurs. Każdy zna „Seven Nation Army” - utwór, który nadaje smaku meczom piłkarskim. W paryskiej Olympii Jack White występuje jednak solo. Jak smakuje sauté? Sprawdźcie sami. 

Koncert w paryskiej Olympii

Jack White stał się legendą dzięki zespołom, w których śpiewał: The White Stripes i The Raconteurs. Jak smakuje sauté?

Jack White

 
Izraelski duet choreograficzny: Sharon Eyal i Gai Behar prezentują niezwykły spektakl w trzech częściach. “Brutalna podróż serca” to opowieść pełna emocji: pożądania, radości, melancholii i słodyczy. 

Sharon Eyal & Gai Behar

Opowieść pełna emocji: pożądania, radości, melancholii i słodyczy. 

“Brutalna podróż serca”

Jest to prawdopodobnie największa operacja wojskowa w Europie od czasów zimnej wojny. Mimo protestów, 24 lutego 2022 roku Rosja przypuściła atak na Ukrainę. Prezydent USA Joe Biden stanowczo potępił rosyjską interwencję wojskową. Pozostaje pytanie, jakie interesy w konflikcie ukraińskim reprezentują Rosja i USA? Kto na tym korzysta, a komu może to zaszkodzić? Odpowiedzi udzielają dwaj politolodzy.

Jakie interesy reprezentują Rosja i USA w konflikcie ukraińskim?

Wojna w Ukrainie: USA vs. Rosja, o co toczy się gra?

W Birmie znajduje się jeden z najdłuższych na świecie bambusowych mostów łączący wyspę na której leży wioska Sin Kin z lądem. Jednak tylko w porze suchej – w porze deszczowej wody rzeki zmywają misterną konstrukcję i bambusowy most trzeba budować od nowa.

Birma: niesamowity bambusowy most

W Birmie znajduje się jeden z najdłuższych na świecie bambusowych mostów. Jednak w porze deszczowej wody rzeki zmywają misterną konstrukcję i most trzeba budować od nowa.

Konkurs dla reżyserek

Konkurs dla reżyserek krótkich filmów dokumentalnych