André Malraux - pisarz, polityk, poszukiwacz przygód

Sześćdziesiąt lat temu, w styczniu 1959 r., André Malraux został pierwszym ministrem kultury V Republiki Francuskiej. Intelektualista par excellence został nagrodzony nagrodą Goncourta za powieść „Dola człowiecza” (1933). Podziwiany przez samego André Gide'a, Malraux był samoukiem i nie uzyskał żadnego dyplomu uniwersyteckiego. Jego miłość do kultury zrodziła się z egzystencjalnego popędu: „To, co nazywamy kulturą, to zbiór tajemniczych odpowiedzi, które człowiek może znaleźć, gdy zobaczy w lustrze, jaka będzie jego twarz po śmierci”.

Malraux należał nie tylko do wielkich francuskich pisarzy i krytyków literackich - znany jest także ze swojego zaangażowania politycznego. Jako antyfaszystowski bojownik podczas wojny domowej w Hiszpanii dołączył do obozu republikańskiego i nakręcił w Barcelonie „Sierra de Teruel” (1938), filmową adaptację jego powieści „Nadzieja” (1937).

Generał de Gaulle stworzył dla niego niestandardowe ministerstwo, którego zadaniem było przywrócenie Francji roli „latarni morskiej” europejskiej kultury. Malraux wyznaczył sobie cel demokratyzacji dostępu do kultury, nadając jej taką samą rangę jak edukacja, aby przekształcić dotychczasowy przywilej we wspólne dobro.

Zastanawianie się, kim był André Malraux, oznacza kwestionowanie znaczenia „kultury” i jej roli w budowaniu społeczeństwa i samej cywilizacji.