Name: Radio aktywność - Prawdziwa historia H.I.P. H.O.P.u (4/10)
Uploaded: 2019-11-13T08:31:52.000+01:00
Duration: 376 s
Description: W 1981 roku François Mitterand zniósł państwowy monopol radiowy. Nowe stacje wyrastają jak grzyby po deszczu i grają nowe dźwięki. Marie-France Brière alias „King Kong” prowadzi pierwsze młodzieżowe Radio 7 i namawia Sidneya do pracy dla niej.

La verdadera historia de H.I.P. H.O.P. (4/10)

H.I.P H.O.P. : Die wahre Geschichte (4/10)

La vraie histoire de H.I.P. H.O.P. (4/10)

Radio aktywność

Radio Activity

La vera storia di "H.I.P. H.O.P" (4/10)

W 1981 roku François Mitterand zniósł państwowy monopol radiowy. Nowe stacje wyrastają jak grzyby po deszczu i grają nowe dźwięki. Marie-France Brière alias „King Kong” prowadzi pierwsze młodzieżowe Radio 7 i namawia Sidneya do pracy dla niej.

program_content

- Jeśli nie lubisz hip-hopu i przyglądasz się mu z zewnątrz, wygląda to niedorzecznie– stwierdza aktor i reżyser Mathieu Kassovitz. - Kolesie w czapeczkach założonych tył na przód gestykulują, noszą gogle narciarskie, wyglądają jak klauni. Jeśli tego nie rozumiesz, będziesz się nabijać. Muzyka z takim rytmem też jest beznadziejna. Inaczej jest, gdy w tym siedzisz... - Rok 1981 to eksplozja radiofonii – wspomina Sidney, prowadzący kultowego programu H.I.P.H.O.P. - Mitterrand zostaje prezydentem i wydaje zgodę na rozwój wolnego radia. - Bo drodzy widzowie, wiedzcie, że kiedyś we Francji były 3 stacje radiowe - tłumaczy piosenkarz i kompozytor Gilbért Montagné. - Europe1, RTL i France Inter, której audycje kończyły się o północy i była cisza w eterze. I nikt nie puszczał płyt, których chcieliśmy słuchać. Ciężko było. Dyrektorka Radio France, a więc nadawcy publicznego, chciała stworzyć publiczne radio młodzieżowe. Tak powstało Radio 7. - Siedziałem kiedyś w samochodzie i słuchałem Radio 7. A tam zamiast Claude François czy Johnny'ego Hallyday, słyszę George'a Duke'a i funk-jazz i dwóch głupawych kolesi robiących radio w amerykańskim stylu. Radio 7 było pierwszym radiem, które nadawało rap. I tak Sydney zawitał do Radio 7, w Publicznym Radio France z największą we Francji płytoteką z muzyką z całego świata. W radiu panowało istne szaleństwo. Sydney rapował, tańczył, prezentując muzykę, choć to było tylko radio. To był początek nowej epoki.

Prawdziwa historia H.I.P. H.O.P.u (4/10)

W 1981 roku François Mitterand zniósł państwowy monopol radiowy. 

program_playNext

H.I.P. H.O.P. – pierwszy program na temat hip-hopu - wyemitowano w 1984 roku w publicznej francuskiej stacji telewizyjnej TF1. Program nadawany był w prime time, a prezentował go Sidney – muzyk, raper i DJ, który na tamte czasy był pierwszym czarnoskórym prezenterem we Francuskiej telewizji.- To, jak wygląda hip-hop teraz, kiedyś było nie do pomyślenia. To był rewolucyjny program, jak z księżyca, kosmiczny! – mówi raper Oxmo Puccino- Nikt nie zapomniał osób z tamtej epoki. To prawda, program był tym bardziej niesamowity, bo temat interesował zaledwie garstkę ludzi – wspomina reżyser i aktor Mathieu Kassovitz. - Kultura hip-hopu wymaga całkowitej integracji, nie da się tego tylko liznąć. Wielu interesowało się hip-hopem, bo taka była moda. Jednak ci, którzy zrozumieli, że hip-hop zostaje, nigdy nie zapomną tego programu.- Mimo że temat był raczej niszowy, program emitowano w godzinach dużej oglądalności! Puszczali go w niedzielę, gdy było się w domu, z rodziną – dodają członkowie grupy IAM. Program emitowano w niedzielę po mszy, a przed serialem Starsky i Hutch. - W telewizji organizowano zawody, wyzwania, kto wygra, która figura będzie zaprezentowana itp.

Archiwalne nagrania z pierwszego na świecie hip-hopowego programu telewizyjnego H.I.P.H.O.P. pokazują prowadzącego Sidneya, który przedstawia francuskich artystów, takich jak Afrika Bambaataa, i wyjaśnia francuskim telewidzom, na czym polega ten nowy ruch artystyczny z Bronxu. Jego zachęcające „wiem, że możesz to zrobić” staje się nowym motto w kraju. Wspominamy wraz z Oxmo Puccino, Mathieu Kassovitz, IAM, Doc Gyneco, Black M, Soprano, Lorea, Dee Nasty i David Colas.

Prawdziwa historia H.I.P. H.O.P.u (1/10)

Archiwalne nagrania z pierwszego na świecie hip-hopowego programu telewizyjnego H.I.P.H.O.P. 

Program nie z tego świata

- Wpływ społeczny programu H.I.P. H.O.P. był niesamowity, bo sprawił, że wykluczona młodzież z biednych dzielnic poczuła się Francuzami. To trzeba to powiedzieć! - mówi francuski raper Soprano - Pierwszy raz widziałem ten program, gdy miałem 5 lat. W tym wieku nie ma się raczej wspomnień, a mimo to pamiętam, że zrobił na mnie duże wrażenie.- Końcówka lat 50. i początek 60. to okres rodzin wielodzietnych. Nas było 7. O tym, kto chodzi do szkoły, a kto robi inne rzeczy decydowali rodzice – wspomina Sydney słynny prowadzący program H.I.P. H.O.P. - Przypadła mi szkoła, a chciałem zajmować się muzyką, zamiast się uczyć. Urodziłem w się w muzykalnej rodzinie. Tata grał na saksofonie, mama słuchała jazzu… Kołysały mnie do snu melodie Johna Coltrane'a. Ojciec lubił też Stana Getza i innych wielkich saksofonistów. Dużo później postanowiłem, że zajmę się muzyką, bo nie chciał tego mój tata. By trochę zarobić w weekendy, ojciec pozwalał mi śpiewać w zespołach rhythm-bluesowych. Warunkiem były dobre oceny w szkole, bez nich nie mogłem grać i miałem karę.- Nie zdawałem sobie wówczas sprawy, że widywaliśmy tylko część Francji – mówi raper Oxmo Puccino. - Nie zauważyłem, że w telewizji nie pokazywano biedoty. Bo hip-hop to właśnie to: to pojawienie się kreatywności biednych.

Korzenie Sidneya – pierwszego czarnoskórego prezentera we francuskiej telewizji - podobnie jak i hip-hopu są wielokulturowe. Dorastał przy muzyce Johna Coltrane'a i Stana Getza i stał się „Michaelem Jacksonem francuskich przedmieść”. Podczas gdy na Bronxie pojawiła się hip-hopowa mieszanka muzyki Latynosów, Afroamerykanów i białych, wielu młodych Francuzów będących spadkobiercami różnorodnej kultury muzycznej z Afro-Karaibów zaczęło odnajdywać się w hip-hopowej kulturze.

Prawdziwa historia H.I.P. H.O.P.u (2/10)

Korzenie Sidneya – pierwszego czarnoskórego prezentera we francuskiej telewizji - podobnie jak i hip-hopu są wielokulturowe. 

Sidney made in France

- Nie odkrywaliśmy hip-hopu, chodziło bardziej o sam taniec, o sztukę, którą jest taniec – wspomina francuski raper Doc Gynéco.- Pierwszy raz, gdy powiedziano mi, że jestem w czymś dobry, to nie był futbol, ale taniec – wspomina dziennikarz Juan Massenya. - Dlatego muzyka urosła do tych proporcji. Rywalizacja i możliwość wybicia się, odbierania gratulacji, braw i słyszenia, że jest się najlepszym, nie do pokonania, to da się osiągnąć tylko w tańcu.- Marzyłem o byciu tancerzem klasycznym – mówi Sidney, prowadzący program H.I.P.H.O.P. - Chciałem, żeby myślano, że chodziłem na zajęcia w Nowym Jorku. Robiłem sporo piruetów. Nauczyłem się tańca z książek. Pamiętam, że chodziłem do sklepu "Repetto" na Place de l'Opéra po stroje do tańca, które zakładałem na spektakle. A ludzie mówili:"o, ten to dopiero potrafi!". Uważałem, że trzeba udawać, że jest się kimś i robi się wiele rzeczy, by wziętonas pod uwagę.- Specyfika społeczności afro-karaibskiej polega na tym, że wszędzie mamy kuzynów – śmieje się Juan Massenya. - Latem, gdy jedziemy na wyspy, zawsze ktoś jest w Miami, na Florydzie, w Kanadzie albo Kalifornii. Solo i Franck 2 Louise mieli okazję pojechać do Nowego Jorku i przywozili nam informacje co do tańca, strojów, szerokich sznurówek. A potem pojawił się film „Flashdance” z 1983 roku gdzie po raz pierwszy zobaczyłem breakdance. Nie wiedziałem, że to breakdance. Widziałem, że Crazy Legs wykonał 4 kroki taneczne. Nie było nagrywarek wideo ani Internetu. Zapamiętaliśmy, co gość robił, a nazajutrz głowiliśmy się, co to takiego!

Pierwsi francuscy Biboye ćwiczyli swoje ruchy na Placu Trocadero w Paryżu. Jeśli ktoś miał szczęście wyjechać na wakacje do USA, przywoził ze sobą kolejny kawałek hip-hopu: nowe piosenki, nowe kroki taneczne, które natychmiast były nagrywane i adaptowane przez francuską młodzież. Sidney również należał do tego ruchu. Na wszystkich jednak największy wpływ miał pewien film z 1983 roku…

Prawdziwa historia H.I.P. H.O.P.u (3/10)

Pierwsi francuscy Biboye ćwiczyli swoje ruchy na Placu Trocadero w Paryżu

Efekt Flashdance

- Jeśli nie lubisz hip-hopu i przyglądasz się mu z zewnątrz, wygląda to niedorzecznie– stwierdza aktor i reżyser Mathieu Kassovitz. - Kolesie w czapeczkach założonych tył na przód gestykulują, noszą gogle narciarskie, wyglądają jak klauni. Jeśli tego nie rozumiesz, będziesz się nabijać. Muzyka z takim rytmem też jest beznadziejna. Inaczej jest, gdy w tym siedzisz...- Rok 1981 to eksplozja radiofonii – wspomina Sidney, prowadzący kultowego programu H.I.P.H.O.P. - Mitterrand zostaje prezydentem i wydaje zgodę na rozwój wolnego radia.- Bo drodzy widzowie, wiedzcie, że kiedyś we Francji były 3 stacje radiowe - tłumaczy piosenkarz i kompozytor Gilbért Montagné. - Europe1, RTL i France Inter, której audycje kończyły się o północy i była cisza w eterze. I nikt nie puszczał płyt, których chcieliśmy słuchać. Ciężko było.Dyrektorka Radio France, a więc nadawcy publicznego, chciała stworzyć publiczne radio młodzieżowe. Tak powstało Radio 7.- Siedziałem kiedyś w samochodzie i słuchałem Radio 7. A tam zamiast Claude François czy Johnny'ego Hallyday, słyszę George'a Duke'a i funk-jazz i dwóch głupawych kolesi robiących radio w amerykańskim stylu. Radio 7 było pierwszym radiem, które nadawało rap.I tak Sydney zawitał do Radio 7, w Publicznym Radio France z największą we Francji płytoteką z muzyką z całego świata. W radiu panowało istne szaleństwo. Sydney rapował, tańczył, prezentując muzykę, choć to było tylko radio. To był początek nowej epoki.

- W radiu, gdy zaproponowano mi blok 22:00-24:00, postanowiłem prezentować inną black music każdego wieczora - wspomina Sidney, prowadzący kultowego programu H.I.P.H.O.P. Jazz w poniedziałek, reggae we wtorek, w środę to, w czwartek muzykę awangardową, electro, a w piątek coś innego. W tematyce electro chciałem puszczać nowe dźwięki. Słuchałem zwłaszcza płyty "Planete Rock" z Afrika Bambaataa. Pewnego dnia odbieram telefon, a tam młoda dziewczyna mówi: "Puszczasz muzykę Afrika Bambaataa, a on jest właśnie u mnie, przyleciał z Nowego Jorku, słyszał to i chce cię poznać." Sądząc, że mnie nabiera, mówię, że ja za to jestem Mitterandem. "Skoro mi nie wierzysz, to z nim przyjdę." Nie wierzyłem ani przez chwilę. Kwadrans później, taksówka zatrzymuje się przed siedzibą radia, a tam Afrika Bambaataa z krwi i kości. Ziemia się dla mnie zatrzymała. Drobna dziewczyna mówi "Dzień dobry, nazywam się Laurence, mówiłam, że jest u mnie Bambaataa..."Laurence Touitou została producentką programu H.I.P.H.O.P., a potem dyrektorką w DELABEL. Wkrótce odkryje takich muzyków jak IAM, Assassin, Oxmo Puccino i wielu innych.

Z braku Internetu, kasety i winyle z najnowszą muzyką musiały w bagażu podręcznym znaleźć drogę przez Atlantyk. Francuscy emigranci tacy jak Bernard Zekri i Sophie Bramly (późniejsza współzałożycielka H.I.P.H.O.P.) stają się aktywni na nowojorskiej scenie muzycznej. W Paryżu Sidney gra wszystkie najnowsze kawałki zza oceanu i prezentuje młodym Francuzom legendarne albumy, takie jak „Planet Rock” Afrika Bambaataa.

Prawdziwa historia H.I.P. H.O.P.u (5/10)

Z braku Internetu, kasety i winyle z najnowszą muzyką musiały w bagażu podręcznym znaleźć drogę przez Atlantyk. 

Kasety z Nowego Jorku

Alain Maneval miał program muzyczny na pierwszym kanale. Jeden z odcinków poświęcony był New York City Rap Tour. Raperzy New York City Rap, przyjeżdżają. Sprowadzili wielu artystów, Dj-ów, raperów, tancerzy, malarzy graffiti. Ta trasa i ten program telewizyjny rozpędziły kulturę hip-hopu, bo wszyscy młodzi we Francji na ekranie zobaczyli Rock Steady Crew.- Oszalałem, widząc breakdance, DJ-ów, grafficiarzy i całą tę mieszankę. Próbowałem odtąd robić tak samo. To była pierwszaw historii trasa rapowa! – wspomina Solo.

Bernard Zekri organizuje pierwszą światową trasę rapową: DJ-e, raperzy, tancerze i artyści graffiti z Nowego Jorku wprowadzają to nowe zjawisko kulturowe w życie. Francuska publiczność podeszła do nowego trendu z pewnym oszołomieniem, ale i entuzjazmem.

Prawdziwa historia H.I.P. H.O.P.u (6/10)

Bernard Zekri organizuje pierwszą światową trasę rapową: DJ-e, raperzy, tancerze i artyści graffiti z Nowego Jorku wprowadzają to nowe zjawisko kulturowe w życie. 

NYC Rap Tour

- Pierwszy program na temat hip-hopu wyemitowano w 1984 r. we Francji. Już po emisji pierwszego odcinka zrodził się potężny ruch. Młodzi z biednych dzielnic tłumami przychodzili pod stacje, tańczyli, próbowali kroki… Siadało się i patrzyło, jak inni tańczą, albo samemu się tańczyło… Wcześniej nie było nic. 1984 to był rok "0" dla hip-hopu we Francji. – wspomina Oxmo Puccino.- Wszystko, co amerykańskie było fajne i cool. Sidney przychodzi ze swoim programem i to też było cool. Jednak program służył w pewnym sensie odwróceniu uwagi od prawdziwych problemów. Bo to, co działo się wtedy na ulicy nie było już takie cool. – mówi socjolog Karim Hammou. - Niektórzy w 1984 r. mają 18-20 lat i nie ma dla nich pracy, społeczeństwo nie jest cool dla dzieci z dzielnic robotniczych.- Jednak, dzięki temu programowi, nagle po raz pierwszy widać biedną młodzież w medialnym lustrze. To też zszokowało Francję. W telewizji prowadzącym jest murzyn, a młodzi czarni, Arabowie, Chińczycy wspólnie tańczą. Różnorodność widoczna na ekranie wynikała zapewne ze scenografii. W okresie lat 80. aż do początku 90., dla decydentów przemysłu rozrywkowego ważne jest, by nie było widać zbyt wielu ciemnoskórych razem, podobnie jak Arabów.- W wielu zachodnich krajach, murzyni to duże dzieci – potwierdza Akhenaton z IAM. - Istnieje ten protekcjonalny, postkolonialny aspekt, który sprawia, że postrzega się to jako kulturę młodych i dzieci. Ludzie nie rozumieją, że hip-hop jest dla osób w każdym wieku.

14 stycznia 1984 roku wyemitowano pierwszy odcinek programu H.I.P.H.O.P. Z dnia na dzień show staje się sukcesem, a Sidney, pierwszy czarny prezenter we francuskiej telewizji - gwiazdą. Zamiast kopiować amerykańskie koncerty, Sidney i jego zespół ciągle wprowadzają nowe pomysły - a młodzi ludzie z biednych dzielnic robotniczych przyjeżdżają tłumnie pod gmach telewizji.

Prawdziwa historia H.I.P. H.O.P.u (7/10)

14 stycznia 1984 roku wyemitowano pierwszy odcinek programu H.I.P.H.O.P. Z dnia na dzień show staje się sukcesem, a Sidney, pierwszy czarny prezenter we francuskiej telewizji - gwiazdą. 

UFO wylądowało

Sidney i PCB pokazują Francuzom, jak kręcić się na plecach. Dzieciaki z biednych dzielnic, które dotąd tańczyły niezauważone pod blokiem, mogą wreszcie na antenie telewizji publicznej udowodnić swoje umiejętności w pojedynku breakdance. Występ w Wyzwaniu w programie H.I.P.H.O.P nie raz miał wpływ na ich późniejsze losy. Byli uczestnicy opowiadają o swoich doświadczeniach z programu i o tym, jak zmieniło się potem ich życie.

Prawdziwa historia H.I.P. H.O.P.u (8/10)

Sidney i PCB pokazują Francuzom, jak kręcić się na plecach. 

Battle Kids

Program H.I.P.H.O.P. stał się wyjątkowy na świecie i był pozycją obowiązkową dla międzynarodowych gwiazd podczas ich tras koncertowych po Francji. Goście studia Sidneya odzwierciedlają różnorodność wpływów, które wyznaczyły początki hip-hopu – byli wśród nich między innymi Grandmixer DXT, King Robbo, Keit Haring i Fab Five Freddy. Madonna, Boogalo Shrimp, Herbie Hancock i wielu innych.

Prawdziwa historia H.I.P. H.O.P.u (9/10)

Program H.I.P.H.O.P. stał się wyjątkowy na świecie i był pozycją obowiązkową dla międzynarodowych gwiazd podczas ich tras koncertowych po Francji. 

DST MDNA MIX

 Nie sądziłem, że 35 lat później będę o tym opowiadał – przyznaje Sidney. - Program dobrze funkcjonował do dnia, gdy TF1 przeniósł go z niedzieli na środę, przez co staliśmy się programem dla dzieci. Stacja TF1 popełniła duży błąd zaprzestając emisji programu. Po jego zakończeniu ludzie byli rozczarowani. Prawie jakby stracili ojca. Ci, którzy mnie nie lubili, kwitowali, że przyszedłem, wziąłem pieniądze od TF1 i już mnie nie ma. Źle to odebrali. Nie sądziłem, że ludzie będą tacy bezduszni po zakończeniu emisji. Ciężko im było to zaakceptować. Zrozumieli dopiero po kilku latach.Nie sądziliśmy, że programo hip-hopie miał taki wpływ.- Z perspektywy dziecka, rok to całe życie. Gdy program zniknął, nie czułem straty, a przynajmniej nie przypominam sobie. On wywarł na mnie takie wrażenie, że został we mnie, choć zszedł z anteny. Położył podwaliny hiphopowej kultury we Francji. Zniknął, ale wszystko zostało z nami - mówi raper Kohndo.- Program zwiększył grono zainteresowanych, pasjonatów, tancerzy, graficiarzy DJ-ów, raperów… To była eksplozja. Tysiące dzieciaków weszły do tej kultury. Program zszedł z anteny, ulice tak zatętniły życiem dzięki H.I.P.H.O.P. i Sidneyowi, że program praktycznie nie był już potrzebny – mówi dziennikarz Juan Massenya.- Ludzie mówią, że dzisiejszy hip-hop jest inny od wczorajszego, ale mamy ciągłość. Hip-hop przeszedł różne fazy, dalej je przechodzi i to chyba nigdy się nie skończy. Hip-hop wydoroślał, przeszedł od niszowej muzyki dla garstki ludzi do przemysłu, który zdominował świat. – mówi reżyser i aktor Mathieu Kassovitz.- Nie wiem, jak mam dziękować ludziom takim jak Sidney, za możliwość poznania tej kultury – stwierdza raper Soprano.

Po zaledwie dwóch krótkich sezonach program H.I.P.H.O.P. zszedł z anteny. Sidney i jego zespół opowiadają o najnowszych programach i reakcjach fanów na zakończenie programu oraz na wpływie, jaki on miał na rozwój francuskiego rapu.

Prawdziwa historia H.I.P. H.O.P.u (10/10)

Po zaledwie dwóch krótkich sezonach program H.I.P.H.O.P. zszedł z anteny.

Funky Fresh idzie dalej

H.I.P. H.O.P. - Francuski przełomowy program  hip-hopowy

program_recommendations

Na początku kpiono z tego modelującego głos efektu. Jednak kilka lat później auto-tune stał się normą, narzędziem przekształcania rapu na francuskojęzyczny pop. Dziś to osobny instrument, który niektórzy artyści, np. Damso, opanowali do perfekcji.

French Game (11/11)

Na początku kpiono z tego modelującego głos efektu. Jednak kilka lat później auto-tune stał się normą, narzędziem przekształcania rapu na francuskojęzyczny pop.

"Autotune": Damso

2005-ty rok. W reakacji na największe od 68-go roku zamieszki we Francji, politycy znajdują winnego. Nie bezrobocie, nie kryzys polityki miejskiej ostatnich 20-tu lat, ale teksty raperów uderzają ich zdaniem w godność narodu. Politycy obiecują Francuzom je wyrugować. 

Raperzy stają się dla polityków francuskich kozłami ofiarnymi? 

Smak Asfaltu (9/10)

Raperzy to zwierzęta stadne. Poruszają się w grupach i ewoluują w kolektywach. Mówią głosem społeczności, która chce być słyszana, organizują się, by wspólnie krzyczeć przeciwko rasizmowi i walczyć o emancypację wszystkich wyzyskiwanych we Francji.

Raperzy to zwierzęta stadne. Poruszają się w grupach i ewoluują w kolektywach.

Smak asfaltu: Każdy do swojego gangu

Miesiączkowanie wciąż jest wielkim tabu w naszym społeczeństwie. Tak wielkim, że ukrywamy je przed publicznym przedstawianiem. W reklamach podpasek, nie wiedzieć czemu, krew miesięczna długo była niebieska. Kiedy po raz pierwszy pokazano w reklamie czerwoną krew, widzowie byli tak zszokowani, że złożyli skargę w KRRiT. A przecież połowa społeczeństwa w ciągu życia krwawi ok. 2 250 dni!

Niezależne!

Dlaczego miesiączkowanie wciąż jest wielkim tabu w naszym społeczeństwie?

Gdy poleje się krew

Największym lękiem wielu artystów.tek jest brak natchnienia, powszechnie znany jako syndrom białej kartki. Sparaliżowani artyści.tki mogą pogrążyc się w depresji. Właśnie ta otchłań bez dna wciągnęła Davida Bowiego w 1977 r., gdy nagrywał berlińską trylogię „Heroes”. Jak się z niej wydostał?

Gimnastyka

Największym lękiem wielu artystów.tek jest brak natchnienia, znany jako syndrom białej kartki. Jak się go pozbył David Bowie?

„Pokrętne strategie” - gra, która uratowała Davida Bowiego

W 1974 roku, we Francji, gdzie mimo maja '68 nadal panuje bardzo silna konserwatywna moralność, uniemożliwiająca wielu kobietom prowadzenie satysfakcjonującego życia seksualnego, niespodziewanie uderza (erotyczny) piorun: „Emmanuelle”. Film obejrzały miliony osób na całym świecie. Zapoczątkował on złoty wiek filmów erotycznych w czasach rewolucji seksualnej. Choć zaczarowany okres zakończył się wraz z dekadą, estetyka "Emmanuelle" przetrwała do dziś.

Francuskie kino erotyczne

Film „Emmanuelle” zapoczątkował złoty wiek filmów erotycznych. 

„Emmanuelle”

Myślisz, że są pary, które się pobrały, bo facet wysłał babce dickpica? No przecież nie po to faceci je wysyłają! To po co to robią? No właśnie...W 2016 roku, badanie na 5 500 singielek wykazało, że połowa z nich dostała nieproszone zdjęcie cudzego penisa. A liczba wysłanych w odpowiedzi "pussypiców" jest tak mała, że nigdy nie doczekała się nawet żadnych badań.Dlaczego to są zawsze zdjęcia penisów? Penis jest nadreprezentowany w naszym otoczeniu, a sromu prawie nie widać. Mówimy "w kształcie fallicznym" w nawiązanie do czegokolwiek, co jest podłużne. Nikomu natomiast nie przyjdzie do głowy powiedzieć, że coś ma kształt sromu. Zresztą, mówiąc o języku, jaka obelga jest najpopularniejsza w języku francuskim? (i nie tylko?) "Con" - "Cipa".Od najmłodszych lat uczy się chłopców, że ich tożsamość określa widoczny organ rozrodczy. Dziewczynki definiuje nie to, co mają, ale raczej to, czego nie mają. Przez całe dzieciństwo wciska się im, że nie mają nic między nogami. Aż nie pojawi się dojrzewanie płciowe, miesiączka, pierwsze wizyty u ginekologa...A ponieważ nie jesteśmy przyzwyczajeni do widoku sromu, nie wiemy, że są one bardzo różnorodne. Tak się boimy, że nasz srom jest nienormalny, że czasem poddajemy się chirurgii plastycznej, aby uciąć to, co wystaje.

Myślisz, że są pary, które się pobrały, bo facet wysłał babce dickpica? No przecież nie po to faceci je wysyłają! To po co to robią? No właśnie...

Inwazja „Dick Piców”

Jak odwieść kobiety od tracenia pieniędzy i zdrowia na chirurgię plastyczną? Jak mam przekonać moją 70-letnią mamę, że może się podobać, zachowując naturalność, kiedy faceci jak Leonardo DiCaprio nigdy nie pokazują się z kobietą starszą niż 25-latka?

Jak odwieść kobiety od tracenia pieniędzy i zdrowia na chirurgię plastyczną?

Forever young

Od starożytności artyści przedstawiają gładką skórę. Zatem czemu owłosienie jest czarną owcą historii sztuki? Czemu kreacja ma się rymować z depilacją?

Czemu kreacja ma się rymować z depilacją?

Owłosiony bunt

Polecamy również

program_bonus

Bonuses and Extracts

program_external

Odkryj więcej

program_categoryMostViewed

Litwin Jonas od ponad 2 lat mieszka na ulicach Madrytu. Paszport zgubił. Ktoś taki, jak on jest niewidoczny dla systemu opieki zdrowotnej i nie może liczyć na pomoc w czasie pandemii. W podobnej sytuacji są pozostałe 33 tysiące osób bezdomnych żyjących w Hiszpanii. Reportaż.

ARTE Reportage

Bezdomni są niewidoczni dla systemu opieki zdrowotnej. Nie mogą liczyć na pomoc w czasie pandemii. 

Jak Covid uderza w osoby wykluczone

Nastoletnia Lena prowadzi dość beztroskie życie, wypełnione imprezami, pierwszymi miłościami, rozmowami z najlepszą przyjaciółką i kolejnymi nudnymi lekcjami. Jednak jej marzenia roztrzaskują się na kawałki, kiedy zostaje zgwałcona. Uważa, że nikt jej tak naprawdę nie uwierzy i nie zrozumie. Dziewczyna coraz bardziej alienuje się od ludzi, a w efekcie – trafia na zamknięty oddział psychiatryczny, gdzie coraz bardziej pogrąża się we własnych depresyjnych lękach.

Film Terezy Nvotovej

Nastoletnia Lena prowadzi dość beztroskie życie, które roztrzaskuje się na kawałki, kiedy zostaje zgwałcona.

"Nieczysta" (2017)

Kiedy potencjalny dawca może zostać uznany za zmarłego? Od 1968 roku nie tylko zatrzymanie akcji serca ale i zatrzymanie pracy mózgu jest uważane za kryterium zgonu. Jednak coraz więcej naukowców zaczyna mieć wątpliwości. Medycyna transplantacyjna potrzebuje jasnych reguł, inaczej ni będzie miała prawa pobierać narządów. Ale czy ich dawcy naprawdę nie żyją?

Spór o śmierć mózgu

Od 1968 roku nie tylko zatrzymanie akcji serca ale i zatrzymanie pracy mózgu jest uważane za kryterium zgonu. Jednak coraz więcej naukowców zaczyna mieć wątpliwości.

Dawstwo narządów

Trwa boom na awokado. Dla jednych to superfood i produkt lifestylowy, dla innych zatruwacz środowiska. W Europie uprawia się coraz więcej awokado. Na południu Portugalii powstają ogromne plantacje. Jednak drzewo awokado zużywa dziennie tyle wody, co czteroosobowa rodzina...

Awokado. Dla jednych to superfood i produkt lifestylowy, dla innych zatruwacz środowiska. 

Awokado: zakazany owoc?

Świat zaczyna mówić o powięzi – ukrytej tkance łącznej, która otacza całe nasze ciało osłaniając nasze mięśnie i „trzymając” nasze ciało razem. Jaką rolę odgrywa dla naszego ciała? Czy poznanie jej pomoże nam w stworzeniu nowych terapii i metod leczenia np. bólu pleców? Przedstawiamy najnowsze wyniki międzynarodowych badań.

Świat zaczyna mówić o powięzi – ukrytej tkance łącznej, która otacza całe nasze ciało osłaniając nasze mięśnie i „trzymając” nasze ciało razem.

Powięzi - ukryci sprzymierzeńcy naszego organizmu

Po czterech latach oczekiwania London Grammar w końcu wydali nowy album. Aby to uczcić, brytyjskie trio zostaje zaproszone na plan Ground Control i, jak zwykle w przypadku London Grammar, wyszło im to wspaniale!

Ground Control

Po czterech latach oczekiwania London Grammar w końcu wydali nowy album. Aby to uczcić, brytyjskie trio zostaje zaproszone na plan Ground Control.

London Grammar

Tokio wydaje się nieskończone. Na obszarze wielkości Korsyki, w najgęściej zaludnionej aglomeracji świata, żyje 38 milionów osób. Jednak nie tylko na ulicach tej metropolii tętni życie. Najciekawsze rzeczy dzieją się na dachach tokijskich budynków.

Najciekawsze rzeczy w Tokio dzieją się na dachach budynków.

Na dachach świata: Tokio

Koronawirus odsłonił to, czego kraj od dawna nie chciał widzieć: system opieki zdrowotnej w Rumunii sam jest ciężko chory wskutek kilkudziesięcioletnich zaniedbań. 10.000 nowych przypadków koronawirusa dziennie, śmiertelność między 70 a 90% - najwyższa w UE - Rumunia, już osłabiona przez swoją gospodarkę, zostaje dodatkowo osłabiona przez pandemię. Przestarzały sprzęt medyczny, niewiele leków, niewielu specjalistów: kraj walczy o zatrzymanie lekarzy, którzy wyjeżdżają, aby praktykować w innych częściach Europy.

Koronawirus odsłonił to, czego kraj od dawna nie chciał widzieć: system opieki zdrowotnej w Rumunii sam jest ciężko chory wskutek kilkudziesięcioletnich zaniedbań. 

Rumunia: wybuch wirusa

W maju 2020 roku w Afganistanie miała miejsce straszna zbrodnia. Uzbrojeni mężczyźni włamali się do szpitala położniczego i zabili 25 osób: położne, ciężarne kobiety i noworodki. Tragedia wstrząsnęła społeczeństwem i poddała w wątpliwość sens negocjacji pokojowych, które afgański rząd negocjuje z talibami.

W maju 2020 r. w Afganistanie uzbrojeni mężczyźni włamali się do szpitala położniczego i zabili 25 osób: położne, ciężarne kobiety i noworodki. 

Afganistan: wojna przeciwko noworodkom

Reżyserka serii, Ovidie, mówi: "Kiedy pierwszy raz usłyszałam Katy Perry, jak śpiewa "I kissed a girl and I liked it'', byłam zirytowana. Bo piosenkarka, która udaje, że całuje dziewczynę to taka znudzona dziewczyna hetero, która chce zwrócić na siebie uwagę". Czyżby ścisła heteroseksualność stawała się swego rodzaju "fashion faux pas"? Bo jeśli Katy, Madonna, Britney czy kto tam jeszcze mogą bezpiecznie lecieć w ślimaka w czasach, kiedy, paradoksalnie, lesbijki jeszcze atakuje się na ulicach, to dlatego, że biseksualność kobiet staje się społecznie akceptowana, ale tylko jako źródło fantazji heteryków. Dwie laski razem? Liczy się tylko wtedy, kiedy celem jest wzbudzenie zainteresowania seksualnego w oczach mężczyzn. Tych samych, którzy wzdragają się na samą myśl eksperymentowania z innym mężczyzną. Co powiedzieliby fani Kanyego Westa, gdyby śpiewał "I kissed a boy"? Czy singiel odniósłby ten sam sukces? Kobieca biseksualność jest akceptowana tylko w obecności masturbującego się faceta. To właśnie z tego też powodu sceny porno typu "girl-girl" oglądają głównie mężczyźni. Zresztą większość aktorek porno akceptuje bez problemu sceny lesbijskie, podczas gdy prawie żaden aktor hetero nie przyjmie scen gejowskich.

Czyżby ścisła heteroseksualność stawała się swego rodzaju "fashion faux pas"?

I kissed a girl (and I liked it)

Wystarczy wpisać „anal” w google, a otrzymasz ponad miliard wyników. Przy „Blowjob” lub „Fellatio” to tylko 577 milionów, a przy „Minecie” tylko 39 milionów. Mimo to, w języku potocznym wszystko, co ma związek ze stosunkiem analnym, zawsze wiąże się z upokorzeniem: „Ty dupku!”, żeby zacytować to najlżejsze. W zbiorowej podświadomości seks analny jest wyrazem dominacji. W rzeczywistości, ambiwalencję między fascynacją a wstrętem wyjaśnić można tym, że do seksu analnego zachęca się tylko w ramach heteroseksualnego stosunku, podczas którego mężczyzna penetruje kobietę, nigdy na odwrót. Czy taka jest kobieca rola, takie miejsce w hierarchii? Jedno jest jasne: nie chodzi o potępienie stosunku analnego. Jednak każda relacja seksualna może zamienić się w piekło na ziemi, jeśli nie będzie na nią w 100% obopólnej zgody!

W zbiorowej podświadomości seks analny jest wyrazem dominacji.

Dupki

W temacie seksualności lubimy liczby, średnie, sondaże, pomiary. Nie ma miesiąca bez publikacji ankiety na temat życia seksualnego. Tylko że w rzeczywistości to wszystko bujda i żadne sondaże na temat seksu nie są wiarygodne. Amerykański statystyk Seth Stephens-Davidowitz przyjrzał się częstotliwości stosunków seksualnych. Jego werdykt jest ostateczny: Każdy kłamie. Mężczyźni przeceniają swoje zdolności, podczas gdy kobiety nie wspominają o wstydliwych (w ich opinii) praktykach. I po co to wszystko? Zajmijmy się może raczej tym, co naprawdę sprawia nam przyjemność, zamiast zaglądać do łóżka sąsiadowi?

W temacie seksualności lubimy liczby, średnie, sondaże, pomiary. Tylko że w rzeczywistości to wszystko bujda i żadne sondaże na temat seksu nie są wiarygodne.

Seks w (pseudo) liczbach

Według niektórych seksualność to „egzamin z dojrzałości życia społecznego”. Jednak w dobie mediów społecznościowych i trywializacji pornografii, tak zwana gra wstępna odbywa się coraz bardziej przedwcześnie; często wypala się etap pierwszych pocałunków, by zrobić miejsce bezpośrednio na takie praktyki jak seks oralny. W tym kontekście najbardziej naturalny z obrzędów przejścia do dorosłości staje się kryterium przyjęcia do grupy, wyznaczania granicy między tym, kto jest na zewnątrz, a tym, kto jest w środku. I właśnie w tym momencie „utrata niewinności” może wzbudzać uczucia takie jak strach i wstyd, a nawet przybierać formę zastraszania i nękania. W tym wzruszającym i odważnym filmie dokumentalnym reżyserka Julie Talon oddaje głos dziewczynkom i chłopcom w wieku od 12 do 23 lat, by zapytać ich o ich stosunek do seksu i gry wstępnej.

Film Julie Talon

W dobie mediów społecznościowych i trywializacji pornografii, gra wstępna odbywa się coraz bardziej przedwcześnie. Reżyserka Julie Talon oddaje głos dziewczynkom i chłopcom w wieku od 12 do 23 lat, by zapytać ich o ich stosunek do seksu i gry wstępnej.

Gra wstępna

Masz wrażenie jakby ktoś wyciągnął wtyczkę. Światła gasną, karuzela zwalnia, muzyka cichnie. Upadasz. Nic nie możesz z tym zrobić. Zaczynać czuć się chory.a. I trwa to lata. Nie masz energii na nic.Miliony ludzi cierpią na syndrom chronicznego zmęczenia (ME/CFS): skrajne i uporczywe wyczerpanie, na które nie ma lekarstwa. Na podstawie zeznań pacjentów i badaczy ten dokument zagłębia się w postawione do tej pory hipotezy dotyczące przyczyn tej choroby.

ME/CFS - Niezrozumiana choroba

Masz wrażenie jakby ktoś wyciągnął wtyczkę. Światła gasną, karuzela zwalnia, muzyka cichnie. 

H.I.P. H.O.P. - Francuski przełomowy program hip-hopowy

Program nie z tego świata

Sidney made in France

Efekt Flashdance