Radio aktywnośćPrawdziwa historia H.I.P. H.O.P.u (4/10)

- Jeśli nie lubisz hip-hopu i przyglądasz się mu z zewnątrz, wygląda to niedorzecznie– stwierdza aktor i reżyser Mathieu Kassovitz. - Kolesie w czapeczkach założonych tył na przód gestykulują, noszą gogle narciarskie, wyglądają jak klauni. Jeśli tego nie rozumiesz, będziesz się nabijać. Muzyka z takim rytmem też jest beznadziejna. Inaczej jest, gdy w tym siedzisz...

- Rok 1981 to eksplozja radiofonii – wspomina Sidney, prowadzący kultowego programu H.I.P.H.O.P. - Mitterrand zostaje prezydentem i wydaje zgodę na rozwój wolnego radia.

- Bo drodzy widzowie, wiedzcie, że kiedyś we Francji były 3 stacje radiowe - tłumaczy piosenkarz i kompozytor Gilbért Montagné. - Europe1, RTL i France Inter, której audycje kończyły się o północy i była cisza w eterze. I nikt nie puszczał płyt, których chcieliśmy słuchać. Ciężko było.

Dyrektorka Radio France, a więc nadawcy publicznego, chciała stworzyć publiczne radio młodzieżowe. Tak powstało Radio 7.

- Siedziałem kiedyś w samochodzie i słuchałem Radio 7. A tam zamiast Claude François czy Johnny'ego Hallyday, słyszę George'a Duke'a i funk-jazz i dwóch głupawych kolesi robiących radio w amerykańskim stylu. Radio 7 było pierwszym radiem, które nadawało rap.

I tak Sydney zawitał do Radio 7, w Publicznym Radio France z największą we Francji płytoteką z muzyką z całego świata. W radiu panowało istne szaleństwo. Sydney rapował, tańczył, prezentując muzykę, choć to było tylko radio. To był początek nowej epoki.