The Rise of Graffiti Writing 2

„To było wiosną 1974 r. Obudziłem się pewnego dnia i zobaczyłem, jak kumple z mojej dzielnicy malują swoje ksywy. To mnie zafascynowało. To wtedy połknąłem bakcyla, odkryłem siebie” mówi LEE, grafficiarz od 1974 roku. „Znalazłem własne miejsce, znalazłem własną publiczność. Wymyśliliśmy siebie, zbudowaliśmy nasze życie wokół tego podpisu. Świadomie podjęliśmy decyzję, by stworzyć coś własnego, coś, co dawało nam poczucie istnienia, znaczenia, w tym hałaśliwym mieście”.

„To było ogromne zjawisko, wszyscy myśleli, że zrobimy to raz, a potem nam przejdzie. Trend rozprzestrzeniał się z jednej dzielnicy do drugiej, aż stał się wszechobecny” mówi BLADE. „Fajniej było wałęsać się z kumplami i malować niż kraść czy zaczepiać ludzi. Teraz moją motywacją było zobaczyć swój podpis na ulicach Nowego Jorku, częściej niż podpis kumpla”.

„Największym przeżyciem było zobaczenie swojego podpisu, gdy śmiga na wagonie metra” wspomina SEEN. „Potem widzisz następny wagon bez swojego podpisu. I następny, i następny... Wtedy myślisz: No nie! Muszę zrobić tego więcej! Chcę zobaczyć mój podpis na tym pociągu".