Po objęciu władzy w 1933 roku naziści przejęli także niemieckie instytucje kulturalne. W ramach „Dni Muzyki Rzeszy”, które odbyły się w 1938 roku w Düsseldorfie, dyrektor Teatru Narodowego w Weimarze, Hans Severus Ziegler, nawiązał jako kurator wystawy pod tytułem „Muzyka Zwyrodniała” do wystawy pod tytułem „Sztuka Zwyrodniała”, która odbyła się rok wcześniej. Kompozytorzy i odtwórcy takich gatunków muzyki jak jazz, szlagier, operetka, kabaret i klasyka zostali publicznie zdyskredytowani jako „nie-aryjscy”. Dla muzyków, którzy – inaczej niż Ryszard Strauss i Carl Orff – nie chcieli współpracować z reżimem, banicja często oznaczała utratę egzystencji, ponieważ kontakty zarówno prywatne jak i zawodowe wygnanych i prześladowanych ulegały zniszczeniu. Ten, kto przeżył, musiał zaczynać od zera, jeśli był w ogóle w stanie to zrobić.
Cykl imprez pod tytułem „Musica Non Grata” jest zadedykowany tym właśnie kompozytorom modernistycznym początku XX wieku. Imprezy rozpoczynają się dwoma dziełami czeskiego kompozytora Hansa Krásy: operą dziecięcą Brundíbar, którą dyryguje Jan Chalupecký‚ oraz operą Verlobung im Traum (Zaręczyny we śnie) w inscenizacji Jiříego Nekvasila. W kwietniu 2021 roku wystawiona zostanie opera Franza Schrekera Der ferne Klang (Dzwięk w oddali) pod kierownictwem muzycznym Karla-Heinza Steffensa. W grudniu 2020 roku wystawiany będzie także Špalíček – balet Bohuslava Martinů.